Słowo “nerwica” zostało użyte pierwszy raz w XVIII wieku jako określenie szeregu zaburzeń psychicznych, których zwykle nie można powiązać z przyczyną fizyczną. Termin ten nawet obecnie często jest mylony z neurotyzmem – cechą osobowości. A czym tak naprawdę jest nerwica? I jak wygląda codzienność osób, które cierpią na tę przypadłość?
Czym jest nerwica?
Jest to zaburzenie lękowe, które wpływa na jakość życia bez zakłócania indywidualnego postrzegania rzeczywistości. Osoby chore rozpoznają u siebie nieprawidłowe objawy i odczuwają zaburzenia funkcjonowania. Bywa jednak, że nie potrafią zidentyfikować podłoża tych zaburzeń. Nerwica jest jednak złożoną chorobą i różni się od wspomnianego we wstępie neurotyzmu. Mówiąc najprościej, nerwica jest zaburzeniem lękowym obejmującym obsesyjne myśli lub lęk, podczas gdy neurotyczność jest cechą osobowości, która nie ma takiego samego negatywnego wpływu na życie codzienne jak stan lękowy. We współczesnych tekstach niemedycznych oba wyrażenia są często używane w tym samym znaczeniu, lecz jest to błąd. Należy zwrócić uwagę, że na nerwicę bardziej podatne są kobiety, zazwyczaj między 25-45 rokiem życia. Jest to ściśle związane z konkretnymi cechami osobowości np. niską samooceną, lękliwością, potrzebą kontroli, czy nadmiernym perfekcjonizmem. Zaburzenia lękowe mogą także pojawić się u osób, które są przeciążone obowiązkami, muszą działać pod presją czasu, a także żyją w nieustannym stresie.
Objawy nerwicy
Wiele osób często wykazuje neurotyczne zachowania, nie będąc tego świadomym. Zdarza się jednak, że są one nasilone i otoczenie – rodzina, współpracownicy zauważają pewne objawy.
Oto kilka typowych symptomów nerwicy:
- doświadczanie stanów lękowych przed dłuższy okres,
- ataki paniki,
- zamartwianie się całymi dniami różnymi problemami,
- objawy somatyczne: uczucie “kłucia” w klatce piersiowej,ból żołądka,obfite pocenie się, suchość w ustach, zawroty głowy.
Do objawów nerwicy należą także tzw. natręctwa, czy hipochondria (nadmierny lęk o zdrowie). Jeśli tylko zauważymy u siebie lub bliskiej osoby wymienione objawy – warto jak najszybciej rozpocząć leczenie. Objawy te mają bowiem tendencję do nawracania.
Jak żyć z nerwicą?
Leczenie nerwicy nie jest konieczne, gdy chory nie odczuwa żadnych ograniczeń, czy trudności związanych z zaburzeniami. Inaczej wygląda sytuacja w momencie, w którym nie możemy realizować swoich celów, czy prowadzić satysfakcjonującego życia. Objawy nerwicy mogą pojawić się w najmniej spodziewanym momencie. W pracy, w szkole, na zakupach. Kołatanie serca, stany lękowe, problemy z żołądkiem… W efekcie osoba cierpiąca na nerwice nie może wykonywać w pełni swoich obowiązków, prawidłowo funkcjonować, czy cieszyć się życiem. To doprowadza do wycofania społecznego i rezygnacji z własnych planów. Nerwica nie jest jednak nieuleczalną chorobą. Życie codzienne z nią nie musi stać się naszą rutyną. Kluczem do przełamania przykrych objawów jest skuteczna terapia. A jak wygląda taka terapia? Jest bardzo zróżnicowana, gdyż rodzajów „nerwicy” jest bardzo wiele. Warto sobie uświadomić, że reakcje nerwicowe często wyzwala trudna sytuacja – uzależnienie, utrata pracy, śmierć bliskiej osoby. Celem psychoterapii jest dotarcie do istoty problemu. A następnie w bezpiecznych warunkach, w zgodzie z potrzebami pacjenta, realizowanie kroków, które umożliwią powrót do stabilnego funkcjonowania.
